ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ

Tελειώνοντας σιγά-σιγά και αυτή η χρονιά σκέφτομαι πόσα νηπιάκια έχω αποχαιρετήσει οδηγώντας τα στο Δημοτικό,όπως και όλες μας εξάλλου.
Συζητώντας με τον μικρότερο γιο μου, που κι εκείνος θα πάει για πρώτη φορά στο Δημοτικό,μοιράζομαι τις σκέψεις του ,τους φόβους του και τις ανασφάλειές του.
Με αυτό σαν αφορμή και μετά από μια τέτοια συζήτηση μαζί του μου ήρθε ασυναίσθητα και κύλησε σαν νεράκι αυτό το ποιηματάκι.
Το αφιερώνω σε όλα τα παιδιά που θα αποχαιρετήσουμε σε λίγο καιρό,αλλά και στον γιο μου ,με την ευχή να προοδέψουν και να είναι φωτισμένα σε όλη αυτή την καινούργια διαδρομή τους....
                     

‘’AΠΟ ΝΗΠΙΟ ΠΡΩΤΑΚΙ’’

Όταν φύγω από ‘δω

στο Δημοτικό θα μπω,

δεν θα είμαι νηπιάκι

θα’μαι φίνο πια πρωτάκι.

Στο σχολείο μου θα πάω

και βιβλία θα κουβαλάω,

με την τσάντα μου στον ώμο

θα’μαι σαν τον ταχυδρόμο.

Στο θρανίο μου επάνω

ότι έχω θα το βάζω,

την δασκάλα θα προσέχω

και ούτε μιλιά θα βγάζω.

Πώς όμως εγώ θ’αντέξω

ήσυχος συνέχεια να’μαι,

μην κουνιέμαι,

μην λυγιέμαι,

και καθόλου να μην τρέξω;

Εγώ ελεύθερος θέλω να ‘μαι

να μιλάω στην παρεούλα.

να πετιέμαι ,να κουνιέμαι

και να κάνω κουβεντούλα.

Α!δεν ξέρω τι να κάνω

μήπως να ξανασκεφτώ;;

Μήπως νήπιο πρέπει να’μαι

σ’όλη τη ζωή εγώ;

Πού θ’αφήσω τα παιχνίδια

τις γωνιές,το καβαλέτο,

τη γλυκιά μου την κυρία

που με είχε σαν κουφέτο;

Πώς θα αφήσω τις τσουλήθρες,

κούνιες ,χώμα και τραμπάλα,

για να πάω στο σχολείο

και να κάνω άλλα ντ’άλλα;

Βρε, μήπως βλακείες λέω

και φοβάμαι λιγουλάκι;

Μπα!εγώ δεν το νομίζω

είμαι πια σωστό αντράκι!

Για να’ρθω στα σιγκαλά μου

έχω μεγαλώσει πλέον

και με περιμένουν άλλα

πιο σπουδαία,πιο μεγάλα.

Κι αν με πιάσει νοσταλγία

ξαφνικά και το ζητήσω,

τη γλυκιά μου την κυρία

πάω να ξανασυναντήσω.

Θα της πω πως τα περνάω

πως μαθαίνω γραμματάκια,

αριθμούς σπουδαίους κάνω

μα ποτέ δεν τη ξεχνάω.

Για να μην στεναχωριέται

θα της πω ένα μυστικό,

πως το νηπιαγωγείο

στην καρδιά μου το κρατώ!!!

ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ: ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΣΕ ΕΧΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ!!!!!!